Teksty

100 tysięcy jednakowych miast PRZEDOSTAŁA SIĘ W PARSZYWY CZAS PRZEZ ULICE ZAKAŻONE BEZRADNOŚCIĄ DNI PRZEZ KORYTARZ BETONOWYCH SPRAW PEWNOŚĆ ŻE MY MIMO WSZYSTKICH NIEPRZESPANYCH NOCY MIMO PRAWDY PORZUCONEJ NA ROZSTAJACH DRÓG POTRAFIMY W RZECZYWISTY SPOSÓB ZNALEŹĆ SIĘ JUŻ W DOMU BĘDZIE OGIEŃ A DO DOMU PROSTE DROGI WIODĄ SŁUSZNIE MOJE STOPY NIE ZABRAKNIE MI SIŁ CZAS POPLĄTAŁ KROKI JEST ŁAGODNY I BEZTROSKI MA ZIELONE KOCIE OCZY TAK SAMO JAK TY NAUCZYŁEM SIĘ UMIERAĆ W SOBIE NAUCZYŁEM SIĘ UKRYWAĆ CAŁY STRACH NIE DO WIARY ŻE TAK BARDZO PŁONĘ NIE DO WIARY ŻE ROZUMIEM KAŻDY ZNAK ZAPOMNIAŁEM ŻE OD KILKU LAT WSZYSCY GINĄ JAKBY NIGDY ICH NIE MIAŁO BYĆ W STU TYSIĄCACH JEDNAKOWYCH MIAST GINĄ JAK PSY DOBRE NIEBO KIEDY WSZYSCY ŚPIĄ POCHLIPUJE MODLITWAMI NIESTRUDZONYCH UST TYLKO BŁAGAM NIE ZAŁAMUJ RĄK CHRONI NAS BÓG JA MÓGŁBYM TYLE SŁÓW UTOCZYĆ> KRĄGŁYCH I BEZTROSKICH ZE SŁONEGO CIASTA ZMIERZCHÓW JEŚLI ZECHCESZ JE ZNAĆ WZROK PRZEKROCZYŁ LINIĘ HORYZONTU ABY ZGINĄĆ A TY PRZY MNIE ŚPISZ I ŻYJES NIEODLEGŁA W SNACH NAUCZYŁEM SIĘ... TO JA, TEN SAM OD TYLU LAT, SAM BO CIEBIE MI BRAK CIEBIE MI BRAK BO CIEBIE MI BRAK CIEBIE MI BRAK TO JA, TEN SAM OD TYLU LAT, SAM CZEKAM

nie wierzę skurwynom OBIECALI NOWY, LEPSZY ŚWIAT UŻYWAJĄC PIĘKNYCH, MĄDRYCH SŁÓW PRZEDSTAWILI IDEALNY PLAN LECZ NIE KAŻDY STARAŁ SIĘ JAK MÓGŁ NASZ MAŁY CHOROBLIWIE DUSZNY KRAJ BRAK WIARY KAŻDY BOGIEM SOBIE SAM OTOCZYŁO MNIE STADO WŚCIEKŁYCH PSÓW CORAZ TRUDNIEJ WSTRZYMAĆ SIĘ OD ŁEZ MIĘDZY NAMI STRACH, MIĘDZY NAMI BRUD NIE DO WIARY JAK ŁATWO ZGUBIĆ SENS NAUCZYŁEM SIĘ WYDAWAĆ O TYM WSZYSTKIM POWŚCIĄGLIWE ZDANIE NAUCZYŁEM SIĘ WYDAWAĆ O TYM WSZYSTKIM CHŁODNY SĄD KTO POMOŻE ZNALEŹĆ NOWY CEL ? KTO POZWOLI PRZEBIĆ SIĘ PRZEZ MROK ? NASZ MAŁY CHOROBLIWIE DUSZNY KRAJ BRAK WIARY KAŻDY BOGIEM SOBIE SAM NIE WIERZĘ SKURWYSYNOM NIE WIERZĘ SKURWYSYNOM NIE WIERZĘ SKURWYSYNOM NIE WIERZĘ SKURWYSYNOM NIE WIERZĘ SKURWYSYNOM...

ocalenie Z DOKŁADNOŚCIĄ ATOMOWEJ SEKUNDY GLOBALNEJ WYRUSZYLISZMY RATOWAĆ ŚWIAT PODEJMUJĄC SIĘ NIEWYKONALNEJ SPRAWY PORZUCILIŚMY RODZINNY KRAJ PONAD MIASTEM, PONAD LINIĄ MIAST ODUŻENI OKRUCIEŃSTWEM ŚWIATEŁ PRZEZ KOSMICZNĄ KATASTROFĘ GWIAZD WYSTRZELENI W TAJEMNICĘ ZNACZEŃ PRZEZ GRANICE NIESPOKOJNYCH KRAIN PŁYNĄ NOWOTWORY SZALONEGO GNIEWU GINĄ SŁOŃCA NAPĘCZNIAŁE KRZYWDĄ OCEANY WYSTĘPUJĄ Z BRZEGÓW MINĄ WIEKI ZANIM WRÓCI ŚWIATŁO MINĄ ŚWIATY ZANIM WRÓCI SPOKÓJ KTO MA USZY NIECHAJ SŁUCHA BACZNIE ŻE JUŻ NIC NIE ZDOŁA POMÓC DOPÓKI CO DOPÓKI CO TYLKO MY POSIADAMY MOC NA PEWNO TAK NA PEWNO TAK TYLKO MY POKONAMY STRACH Z DOKŁADNOŚCIĄ ATOMOWEJ SEKUNDY GLOBALNEJ WYRUSZYLISZMY RATOWAĆ ŚWIAT PODEJMUJĄC SIĘ NIEWYKONALNEJ SPRAWY PORZUCILIŚMY RODZINNY KRAJ PONAD MIASTEM, PONAD LINIĄ MIAST ODUŻENI OKRUCIEŃSTWEM ŚWIATEŁ PRZEZ KOSMICZNĄ KATASTROFĘ GWIAZD WYSTRZELENI W TAJEMNICĘ ZNACZEŃ

sierpień LATO WYBUCHŁO Z CAŁYCH SIŁ W KNAJPACH DZIEWCZĘTA PIJĄ SOK CHŁOPCOM NIE BYŁO NIGDY WSTYD POPRZEZ DYM CHWYTAĆ ICH MŁODY WZROK DROGA WYMYKA SIĘ SPOD STÓP MIASTO PRZECHYLA SIĘ PRZEZ MROK METEORYTY SUNĄ W DÓŁ ROZMYŁA SIĘ W KOLEJNĄ NOC GRANICA SNU W NIEDORZECZNOŚCI NASZYCH CIAŁ W ZAPRZEPASZCZONEJ CISZY SERC DOCZEKALIŚMY WRZASKU DNIA TAKI WSTYD ZDARZA SIĘ TYLKO RAZ ZA KRYSZTAŁOWĄ ŚCIANĄ SŁÓW ZA NIEPRZEBYTYM LASEM KŁAMSTW CHOWA SIĘ ZE MNĄ DOBRY DUCH POD NIEBEM WIATR POGANIA LOS ZATACZA ŁUK DOSKONALE ZNIKA CZAS DOSKONALE I NIE MA NIC JESZCZE DALEJ IDĘ SAM JESZCZE DALEJ TRZEBA IŚĆ! DOSKONALE ZNIKA CZAS DOSKONALE I NIE MA NIC, NIE NIE MA JESZCZE DALEJ IDĘ SAM JESZCZE DALEJ TRZEBA IŚĆ, TAK TRZEBA, TAK TRZEBA...

przepraszam za małą ilość tekstów
... strona w rozbudowie

MAZ_iK